Ήταν στραβό το κλήμα, το... έφαγε και ο Μάντζιος

Μετά από ενάμιση χρόνο αποχωρεί από την τεχνική ηγεσία του Άρη και ο Άκης Μάντζιος, πληρώνοντας προφανώς την επιτακτική ανάγκη αλλαγής κλίματος εντός των αποδυτηρίων που είθισται να συνοδεύει την αποχώρηση του προπονητή. That’s football. Απόφαση δύσκολη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συνιστά και έκπληξη.

Ο Έλληνας τεχνικός είχε φτάσει τη φετινή σεζόν τουλάχιστον άλλες τρεις φορές κοντά στην πόρτα της εξόδου, είτε με απόφαση του ίδιου είτε του Καρυπίδη, όπως καλή ώρα χθες.

Ο ισχυρός άνδρας του Άρη, σε μια χρονιά που ξεκίνησε στραβά και είχε πολλές αναταράξεις στην πορεία μοιάζει να παίζει το τελευταίο του χαρτί στην προσπάθεια να προλάβει η ομάδα της Θεσσαλονίκης το τραίνο των πλει-οφ. Και κυρίως να αποφύγει την επώδυνη διαδικασία μιας συμμετοχής στα πλέι-άουτ.

Μέσα από την αλλαγή προπονητή επιδιώκει ένα ταρακούνημα. Μια ενεργοποίηση των αντανακλαστικών αυτοσυντήρησης εντός των αποδυτηρίων γιατί αγωνιστικά είναι έτσι δομημένη η ομάδα φέτος που όποιος και να έρθει δεν θα πρέπει να περιμένουμε συνταρακτικές αλλαγές.

Ο Μάντζιος φεύγει, έχει προφανώς όπως κάθε προπονητής το δικό του μερίδιο ευθύνης αλλά αφήνει ένα απολύτως θετικό αποτύπωμα. Οδήγησε πέρσι τον Άρη σε μια από τις καλύτερες σεζόν του, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο που εκτιμήθηκε από σύσσωμη την ποδοσφαιρική κοινότητα. Το βήμα παραπάνω όμως φέτος δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται και τον οδήγησε τελικά στην απομάκρυνση. Ο Άρης έμεινε νωρίς εκτός Ευρώπης, αργότερα έμεινε και εκτός κυπέλλου από υποδεέστερο αντίπαλο και στο πρωτάθλημα ζορίζεται πολύ εξαιτίας της παροιμιώδους αδυναμίας του στο σκοράρισμα.

Ακόμη και χθες στο Κύκνειο άσμα του στον κιτρινόμαυρο πάγκο αυτό… πλήρωσε. Σαν όλη η φετινή σεζόν να συνοψίζεται στο εξής. Στο 15΄ο Λοντίγκιν κρατάει το σκορ στο 0-0 με την επέμβαση της αγωνιστικής και στο 52΄ο Σιαμπάνης κάνει- από ατυχία φυσικά- το 0-0, 0-1. Έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές φέτος. Ο Άρης να χάνει τις ευκαιρίες και να δέχεται γκολ με κάθε πιθανό και απίθανο- όπως χθες- τρόπο.

Για μένα τρεις +1 είναι οι βασικές αιτίες της φετινής μέτριας σεζόν που κόστισαν και στον Έλληνα τεχνικό. Πρώτη και καλύτερη η… αποτυχία στην επιλογή του σέντερ φορ που θα έδινε το εύκολο γκολ. Καλός και χρυσός ο Καμαρά, αλλά να μην το επαναλαμβάνουμε, σκόρερ ολκής δεν υπήρξε ποτέ. Και προφανώς δεν θα γίνει ούτε στον Άρη και ας κόστισε μια περιουσία. Το πρόβλημα δεν λύθηκε ούτε τον Γενάρη. Ίσως το έλυνε σε ένα βαθμό ο Ζοάο Κλάους…

Δεύτερη σοβαρή αιτία, οι χαμηλές πτήσεις των άλλων δυο δαπανηρών και διαφημισμένων μεταγραφών. Εντιαγέ και Ιτούρμπε. Καλοί παίκτες είναι, την διαφορά προσώρας όμως δεν την κάνουν. Όπως ούτε ο Λούμορ με τα ελαφρυντικά που μπορεί να έχει ο Γκανέζος. Τρίτη αιτία; Η φετινή κάθετη αγωνιστική πτώση ποδοσφαιριστών που πέρσι υπήρξαν οι ακρογωνιαίοι λίθοι μιας υπέροχης σεζόν. Μπερτόγλιο, Γκάμα, Ματέο σε πρώτο πλάνο, Σάσα σε δεύτερο.

Εξίσου σημαντική παράμετρος και το -6. Το κουβαλάει σαν βαρίδιο το γκρουπ στις πλάτες του από το ξεκίνημα. Αναγκάστηκε πολύ νωρίς να κυνηγάει με ό,τι σημαίνει αυτό. Για σκεφτείτε το λίγο. Ακόμη και με την χθεσινή νέα ήττα και τις πολλές αστοχίες μέσα στη σεζόν, ο Άρης με τους έξι πόντους που του έχουν στερήσει θα είχε 35. Εντός στόχου δηλαδή… Επίδοση που δεν θα τον έβγαζε στους δρόμους αλλά δεν θα συνιστούσε και καταστροφή με ένα ματς λιγότερο.

Η απόφαση αλλαγής προπονητή κρίνεται ορθή ή όχι πάντα από την επιλογή του διαδόχου. Αυτή, έχω την εντύπωση, ότι πρέπει να έχει ορίζοντα και την επόμενη πια σεζόν που έχει και τον αστερίσκο της απόφασης για το αν θα μπορεί το club να κάνει μεταγραφές και να προχωρήσει σε μια απολύτως αναγκαία αναδόμηση του ρόστερ.

Δηλαδή ενός προπονητή που θα δώσει όραμα. Μια επιλογή που θα πρέπει να καθορίζεται και από ένα συγκεκριμένο πλάνο. Μια συγκεκριμένη φιλοσοφία που συνιστά και κάποιες αναγκαίες αλλαγές στη δομή και λειτουργία του τμήματος. Γνώμη μου ότι Έλληνας δύσκολα θα στεριώσει. Υπάρχει τεράστια προκατάληψη. Την βίωσε στο πετσί του και ο Μάντζιος και ας έκανε πέρσι πρωταθλητισμό. Ο Καρυπίδης έχει στα χέρια του για μια ακόμη φορά την «καυτή» πατάτα…

ΥΓ Για αυτούς που γνωρίζουν (μέσα σε αυτούς και ο Καρυπίδης) ο Μάντζιος υπήρξε για 1,5 χρόνο ο στυλοβάτης του αγωνιστικού τμήματος. Δούλεψε υπεύθυνα, σοβαρά και τίμια με πλήρη επίγνωση του ρόλου του και της ομάδας που υπηρετούσε. Με τις προπονητικές του αρετές και την ικανότητά του πολλοί μπορεί να διαφωνήσουν. Οι περισσότεροι όμως θα συμφωνήσουν ότι εργάστηκε με απόλυτο σεβασμό στο club. Και αποχωρεί ως φίλος…

ΥΓ 2. Προφανώς και η απόφαση απομάκρυνσης του Μάντζιου υπαγορεύτηκε και από το γεγονός ότι ακολουθεί το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Το μπαλάκι πλέον σε αυτούς που το λέει η ψυχή τους γιατί αυτό είναι που θα μετρήσει πρωτίστως την Κυριακή.

ΥΓ3. Τι ειρωνεία; Η καλύτερη εμφάνιση του Μαντσίνι με τη φανέλα του Άρη στο τελευταίο παιχνίδι του Μάντζιου.